Η κυβέρνηση θριαμβολογεί για τα πλεονάσματα, λες και πρόκειται για γιορτή εθνικής ανάτασης, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια επιμελώς μαγειρεμένη στατιστική σούπα, σερβιρισμένη με επικάλυψη success story για τους αφελείς ή τους κουρασμένους. Πίσω από τα διαγράμματα και τα ποσοστά, κρύβεται μια χώρα που στραγγίζει τα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας για να παρουσιάσει “καθαρούς” λογαριασμούς στο Βερολίνο.
Το πλεόνασμα δεν είναι προϊόν ευημερίας. Είναι το αποτέλεσμα περικοπών, φοροεπιδρομών και αποεπένδυσης. Μια αριθμητική νίκη και ταυτόχρονα κοινωνική ήττα. Κι όσο για την ανάπτυξη, αυτή θυμίζει εκείνα τα προεκλογικά κηδειόχαρτα που υπόσχονται ανάσταση, αλλά καταλήγουν σε λιβανιστήρι.
Τα επιδόματα, δε, είναι η πιο ξεδιάντροπη μορφή εκλογικής καλοπέρασης: δίνουμε ψίχουλα για να αγοράσουμε χρόνο και –αν είμαστε τυχεροί– και ψήφους. Είναι η απόλυτη εξαγορά συνειδήσεων, μεταμφιεσμένη σε “μέριμνα”. Δηλαδή, σε μια εποχή που η φτώχεια είναι δομικό χαρακτηριστικό, το κράτος αποφασίζει να κάνει τον Άγιο Βασίλη, αλλά με λεφτά που πρώτα πήρε πίσω με τοκογλυφικό επιτόκιο.
Να και τι έλεγε ο Μητσοτάκης για τα πρωτογενή πλεονάσματα το 2019 ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης
