Αν κάτι έχει αποδείξει το παρελθόν, είναι ότι τα δημόσια έργα έχουν μια μαγική ικανότητα να ξεκινούν τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Έτσι και τώρα, το ερώτημα δεν είναι αν θα ταλαιπωρηθούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες, αλλά πόσο. Θα μπορούσαν, φυσικά, να γίνουν τον χειμώνα, όταν η κίνηση είναι μικρότερη. Αλλά γιατί να επιλέξει κανείς τη λογική, όταν μπορεί να φέρει εκσκαφείς καταμεσής του καλοκαιριού, ανάμεσα σε τουρίστες με φουσκωτές βαρκούλες και ντόπιους που απλά ήθελαν να πάνε στη δουλειά τους χωρίς να περάσουν από λαβύρινθο με κορδέλες και σκόνη;
Η εμπειρία λέει πως η λέξη «ανάπλαση» είναι συχνά συνώνυμη με μήνες χαοτικής κίνησης, σκαμμένων δρόμων και εκείνου του κλασικού σκηνικού όπου ένας εργάτης δουλεύει και άλλοι τρεις τον κοιτάνε με ενδιαφέρον. Και φυσικά, μην ξεχνάμε τις κλασικές υποσχέσεις: «Θα τελειώσουμε γρήγορα», «δεν θα υπάρξει ταλαιπωρία» και, η αγαπημένη όλων, «το αποτέλεσμα θα σας εντυπωσιάσει».
Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: θα επιλέξει η δημοτική αρχή τον δρόμο της λογικής, ή θα ξαναζήσουμε το γνώριμο καλοκαιρινό φεστιβάλ εκνευρισμού; Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ μας…
