Η τραγωδία των Τεμπών δεν είναι “δυστύχημα”. Είναι έγκλημα με προμελέτη, χρόνια αδιαφορίας, διαφθοράς και κακοδιαχείρισης. Ήξεραν. Προειδοποιήσεις υπήρχαν, καταγγελίες υπήρχαν, αλλά μπάζωσαν τα πάντα: τις φωνές, τους σταθμάρχες, τα συστήματα ασφαλείας, την κοινή λογική. Και τώρα τι κάνουν; Ενοχοποιούν έναν άνθρωπο, έναν σταθμάρχη, σαν να έστειλε μόνος του τα τρένα να συγκρουστούν. Το κράτος-εταιρεία ξεπλένει τα χέρια του και συνεχίζει business as usual.
Όπως και με τη Siemens, τη Novartis, τις υποκλοπές — έτσι και τώρα, η ευθύνη εξατμίζεται στον αέρα της κυβερνητικής αλαζονείας. Η λέξη “δικαιοσύνη” ακούγεται μόνο όταν τους συμφέρει. Την υπόλοιπη ώρα, λειτουργούν ως κατήγοροι, δικαστές και νομοθέτες ταυτόχρονα. Αστυνομία, ΕΥΠ, ΕΔΕ, και κάθε μορφή ελέγχου, υπό την σκιά του Μαξίμου.
Στην Ελλάδα του 2025, το κράτος δεν κυβερνά. Το κράτος συγκαλύπτει, επικοινωνεί, σκηνοθετεί. Και οι οικογένειες των θυμάτων περιμένουν. Όχι εκδίκηση. Αλήθεια. Κι αυτή, όσο κυβερνούν αυτοί, μοιάζει τόσο μακρινή όσο και η Γερμανία για τον Χριστοφοράκο.
