Το τραγικό δυστύχημα στα διόδια του Πολυμύλου δεν είναι απλώς μια ακόμα μαύρη σελίδα στην οδική ασφάλεια της χώρας. Είναι μια ωμή υπενθύμιση του τι συμβαίνει όταν η ανθρώπινη ζωή έρχεται δεύτερη – πίσω από την κερδοφορία. Η εταιρεία που διαχειρίζεται τα διόδια φαίνεται πως είχε φροντίσει να εξοπλίσει τη λωρίδα e-pass με αυτοματισμούς για να επιταχύνει τη διέλευση – και άρα την είσπραξη. Όμως η ίδια εταιρεία απέτυχε να εξοπλίσει αυτό το σύστημα με βασικές ασφαλιστικές δικλείδες: ορατή σήμανση, επαρκή επιτήρηση, άμεση τεχνική υποστήριξη. Όταν δεν ανοίγει η μπάρα και δημιουργείται μπλοκάρισμα, το λιγότερο που περιμένεις είναι μια άμεση παρέμβαση.
Αντί γι’ αυτό, είχαμε μια τραγωδία. Όλα δείχνουν πως δεν υπήρξε καν πρόληψη τέτοιου ενδεχομένου. Όχι γιατί ήταν αδιανόητο, αλλά γιατί μάλλον ήταν “ασύμφορο” για την εταιρεία να επενδύσει σε πρόσθετα μέτρα ασφαλείας. Στο βωμό της ταχύτητας και της αποδοτικότητας, παραβλέφθηκαν βασικές υποχρεώσεις απέναντι στους οδηγούς.
Είναι καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: όταν μια εταιρεία επωφελείται οικονομικά από μια δημόσια υποδομή, έχει υποχρέωση να προστατεύει τη ζωή των πολιτών – όχι μόνο να μαζεύει 2ευρα ανά διερχόμενο όχημα. Αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να το κάνει, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από μια “τεχνική βλάβη”. Είναι ηθικό και πολιτικό.
